Down sendromunun tedavisi
Yazı içeriği
Down sendromu genetik bir hastalıktır, tedavisi yoktur. Ancak bu bireylere biraz destekle daha iyi bir yaşam sunulabilir.
Bu kapsamda öncelikle hayati tehlike arz eden sorunların çözümü sağlanmalıdır.
- Doğuştan kalp hastalıkları Down sendromunda görülebilen ve hayati tehlike oluşturabilen bir durumdur. Kalp hastalıklarına yönelik önlemler alınmalıdır. Kalp muayenesi yapılmalıdır. Gerekli vakalarda cerrahi tedavi denenebilir.
- Down sendromunda özellikle solunum yolu enfeksiyonları ciddi risk oluşturabilir. Bu hastaların pnömoni, gribal enfeksiyonlara karşı korunması gerekir. Aşıları yaptırılmalıdır.
- Obezite eğilimi Down sendromunda önemli bir problemdir. Büyüme ve gelişmenin yavaş olması, ağız ve diş problemleri, emme, yutma problemleri gibi birçok durum buna neden olabilir. Hastalar sağlıklı beslenmeye teşvik edilmeli, hasta ve hasta yakınlarına eğitim verilmelidir. Yeterli ve dengeli, kişiye özel beslenme planlamaları ile bu hastaların yaşam süreleri de artırılabilir.
- Konuşma konusunda dil terapisti desteği sağlanabilir.
- Görme ve işitme kontrolleri düzenli olarak yapılmalıdır. Gerekli durumlarda gözlük, işitme cihazı verilebilir.
- Düzenli olarak ağız ve diş sağlığı kontrolleri yapılmalı, ihtiyaç halinde tedavileri uygulanmalıdır.
- Hastanın kazalardan, enfeksiyonlardan korunması için özbakım, hijyen, kazalardan korunma danışmanlığı verilmelidir.
- Fiziksel yetersizliği olan hastalara erken dönemde fizik tedavi başlanmalıdır.
- Tiroid hastalıkları araştırılmalı, varsa erken dönemde tedavi başlanmalıdır.
- Normal hayata adaptasyon açısından hastaların normal çocuklarla aynı ortamda tutulması, onlarla aynı dönemde ve okulda okula başlaması önemlidir.
- Otizm bazı Down sendromlu hastalarda görülebilir. Bu hastalar, başkalarının ne düşündüğünü veya hissettiğini anlamakta zorlanabilir, bazı sosyal olaylar endişe yaratabilir, arkadaş edinmekte zorlanabilirler. Bu duruma ilişkin gerekli psikolojik desteğin verilmesi gerekir.
- Down sendromu hastalarında demans, Alzheimer riski mevcuttur. Bu nedenle 30 yaşından itibaren düzenli kontrollerin yapılması gerekir.